Πολύ συχνά στις οινικές συζητήσεις θα ακούσεις να μιλάνε για κρασιά του «Νέου Κόσμου» και του «Παλαιού Κόσμου».
Πιθανότατα αυτό σε κάνει να νομίζεις ότι πρόκειται για δυο διαφορετικά στυλ κρασιών, αλλά στην πραγματικότητα η διαφοροποίηση αφορά περισσότερο στις παραδόσεις της οινοποίησης και φυσικά στη γεωγραφική προέλευση.
Όπως και στις διαφορές κρασιών που παράγονται σε ψυχρά και σε ζεστά κλίματα έτσι και σε αυτή την περίπτωση έχουμε τις εξής γενικές παρατηρήσεις στα χαρακτηριστικά των κρασιών.
Το κρασί του Παλαιού Κόσμου τείνει να έχει ελαφρύτερο σώμα, χαμηλότερο αλκοόλ, υψηλότερη οξύτητα και λιγότερη φρουτώδη γεύση με περισσότερη ορυκτότητα.
Το κρασί του Νέου Κόσμου τείνει προς πιο γεμάτο σώμα, υψηλό αλκοόλ, χαμηλότερη οξύτητα και έντονες γεύσεις φρούτων.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι μεν τυπικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν κανόνα. Για παράδειγμα η Ιταλία που ανήκει στον «Παλαιό Κόσμο» παρόλο που ακολουθεί τον τυπικό χαρακτήρα διαθέτει αρκετά “hot spots” όπου δημιουργούνται πλούσια φρουτώδη κρασιά. Πρόσφατα, το Court of Masters Sommeliers ανακοίνωσε ότι δεν θα χρησιμοποιούν πλέον τους όρους «Παλιός» και «Νέος» κόσμος σε τυφλές γευσιγνωσίες.
Οινικές Περιοχές του Παλαιού Κόσμου
Αυτές είναι οι παραδοσιακές χώρες οινοποίησης που βοήθησαν στη δημιουργία του σύγχρονου οινικού τοπίου. Αυτά είναι τα μέρη που εξήγαγαν κρασιά, σταφύλια, οινοποιούς και παραδόσεις σε άλλες χώρες.
Γαλλία: Όποια και αν είναι η γνώμη σου για το γαλλικό κρασί, το να μελετάς το κρασί σημαίνει να μελετάς τη Γαλλία. Εδώ θα βρεις τον τόπο προέλευσης των σταφυλιών όπως το Cabernet Sauvignon, το Pinot Noir και το Chardonnay. Αυτά τα σταφύλια έχουν τόσο μεγάλη επιρροή στην πραγματικότητα, που συχνά αναφέρονται ως «διεθνείς ποικιλίες».
Τα καλύτερα χαρμάνια της Γαλλίας (Μπορντό, σαμπάνια κ.λπ.) έχουν καθορίσει τι κάνει ένα ισορροπημένο κρασί εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Και οι γαλλικές παραδόσεις έχουν διαμορφώσει τις προτιμήσεις των οινοποιών σε όλο τον κόσμο.
Ιταλία: Η οινοποιητική επιρροή της Ιταλίας έχει εξαπλωθεί σε μεγάλο βαθμό σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Καλιφόρνια. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι της Καλιφόρνια ήταν Ιταλοί και μπορείς ακόμα να δεις τα οινικά τους αποτυπώματα σε πολλές περιοχές εκεί.
Πορτογαλία: Η οχυρωμένη Μαδέρα ήταν απίστευτα δημοφιλής στο πρώιμο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Αυτό επηρέασε τον άνθρωπο που ορισμένοι αποκαλούν τον πρώτο οινοποιό της Αμερικής: τον Thomas Jefferson.
Ισπανία: Η Ισπανία έχει τεράστιο αριθμό γηγενών ποικιλιών αμπέλου. Επιπλέον, έχει αφιερώσει τη γη της στην καλλιέργεια των σταφυλιών περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
Γερμανία: Η Γερμανία είναι πολύ περισσότερα από το Riesling, αλλά το συγκεκριμένο σταφύλι θεωρείται από πολλούς το καλύτερο στον κόσμο. Το Riesling πλέον αναπτύσσεται παντού, από τη Νότια Αφρική μέχρι τις λίμνες Finger της Νέας Υόρκης.
Άλλες χώρες του Παλαιού Κόσμου : Ουγγαρία, Κροατία, Αγγλία, κ.λπ
Οινικές Περιοχές του Νέου Κόσμου
Το να αποκαλείς την Αμερική ή την Αφρική «νέα» μπορεί να φαίνεται εντελώς τρελό στον μέσο ιστορικό (για να μην αναφέρουμε εκατομμύρια αυτόχθονες πληθυσμούς). Συμφωνήσαμε λοιπόν εξαρχής ότι αναφερόμαστε στη διάδοση της οινοποίησης και των τεχνικών αυτής.
Ο «Νέος κόσμος» αναφέρεται σε εκείνες τις χώρες και τους οινοποιούς που δανείστηκαν παραδόσεις από άλλες χώρες για να ξεκινήσουν τη δική τους και στη συνέχεια να την εξελίξουν. Τις περισσότερες φορές, αυτό συνέβαινε παράλληλα με τον αποικισμό.
Βόρεια Αμερική: Η Καλιφόρνια είναι η πρώτη που έρχεται στο μυαλό μας . Η βιομηχανία κρασιού της Καλιφόρνια απέδειξε ότι μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια την οινική Ευρώπη κατά τη διάρκεια της περίφημης κρίσης του Παρισιού το 1976 (Judgment of Paris).
Νότια Αμερική: Αν υπάρχει κάτι για το οποίο γνωρίζουν οι λάτρεις του κρασιού τη Νότια Αμερική, είναι να παίρνουν γαλλικά σταφύλια και να τα κάνουν δικά τους.H Αργεντινή με το Malbec και η Χιλή με το Carménère είναι μερικές από τα πιο γνωστά. Και στις δύο περιπτώσεις τα παραγόμενα κρασιά είναι μοναδικά και πρωτότυπα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά τους.
Αυστραλία: Ο μέσος οινόφιλος μπορεί να μην ξέρει πολλά για το Syrah, αλλά μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι έχει ένα Αυστραλιανό Shiraz στο κελάρι του.
Νέα Ζηλανδία: Ίσως το καλύτερο παράδειγμα της μεταμόρφωσης ενός σταφυλιού που βασίζεται στο terroir είναι αυτό της μάχης μεταξύ γαλλικού και νεοζηλανδέζικου Sauvignon Blanc. Η μεταμόρφωση ενός ατσάλινου λευκού κρασιού σε έναν κήπο γεμάτο τροπικά φρούτα!
Νότια Αφρική: Όσον αφορά τον «νέο κόσμο», το νοτιοαφρικανικό σταφύλι είναι σίγουρα το παλαιότερο, αφού φυτεύτηκε για πρώτη φορά το 1600.
Κίνα: Σχετικά νεοφερμένη στην παγκόσμια οινική σκηνή, η ιστορία της Κίνας σε οινοποίηση και πολιτισμό πηγαίνει πιο πίσω από οποιαδήποτε άλλη χώρα σε αυτήν τη λίστα. Ωστόσο, έχουν υιοθετήσει το «γαλλικό μοντέλο» κυρίως με τις πρόσφατες μεταμορφώσεις τους
Οινικές Περιοχές του Αρχαίου Κόσμου
Οι χώρες που περιγράφονται ως Αρχαίος Κόσμος περιλαμβάνουν την Ελλάδα , την Τουρκία, την Αρμενία, τον Λίβανο, τη Γεωργία, το Ισραήλ, το Ιράν, την Αίγυπτο, τη Συρία, το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν, την Ιορδανία και την Κύπρο.
Ενώ αυτές οι χώρες δεν είναι τόσο γνωστές για το κρασί τους σε ένα σύγχρονο πλαίσιο, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη σημασία των οινοποιητικών τους παραδόσεων. Στην πραγματικότητα, η πιο συναρπαστική πτυχή των οινικών πρακτικών του Αρχαίου Κόσμου είναι ο συνδυασμός των σύγχρονων τεχνικών οινοποίησης με τις παραδόσεις που χρονολογούνται πριν από τη σύγχρονη εποχή.
